Bir süredir kafamda yazıyorum. Aslında, bilgisayardan uzak olduğum anlarda, birden bir bakıyorum bambaşka bir dünyanın içindeyim. Memnun ediyor beni bu durum. Tamam, oldu diyorum. Bunu yazayım ben. Tam bilgisayarın başına geçince, o eşsiz bütünlük bozuluyor. Kelimeler dört bir yana dağılıyor.
Kendimi; mahalle düğününde, "tam halaya kalkmışken" bir anda mezdeke çalmasıyla birlikte, ıssızlaşan pistte biraz utangaç, biraz şaşkın etrafa bakarmış gibi hissediyorum.
( Yukarıdaki cümleyi ilk okuyuşta anlayanın alnından öpmeli. Ama ama ama... Öyle hissediyorum işte. )
Ne diyordum, kelimeler...
Halay gibi. Evet... Hani halay çekerken olur ya, önce sevdiğin-yakın hissettiğin kişinin yanına girersin.. Bir süre sonra araya başkaları girer.. Bir bakarsın yanındakiyle arana onlarca kişi girmiş.. Umarsızca devam edersin yine de... Ahenkli, hareketli, sıcak...
Kelimeler benimle oynuyor.
Yazmaya ihtiyacım var.
Neden yazamıyorum?
Neden....
Anlımdan öpmelisin :D bunun yanında sana 10 tane kelime verdik ama sen hala bir şeyler yazmadın. Bekleniyorsunuz efenim ;)
YanıtlaSilo kelimeler üzerine bişeyler yazılabilsin diye değil yazılamasın diye itinayla seçilmiş gibilerdi. ben de yazmamayı tercih ettim ;)
YanıtlaSilEnteresan bi cevap oldu bu. Vallahi o kelimeleri ben senin hayal gücünün enginliğine dayanarak yazmıştım. Bir yazarın tercihi yazmamak olmamalı sanki biraz uğraşmak istememişlik var gibi :)
YanıtlaSilEngin hayal gücümü kuruttun. Tebrikler :D
SilNasıl olur da bir yazarın hayal gücünü kurutabilirim ki? Buna kimin gücü yetebilir ki? Esaret altındaki pek çok yazar dahi hayal güçleriyle hayata tutunabilmişken :) bu aralar sanki canın sıkkın gibi mi acaba? :)
YanıtlaSilYazar olmadığım için belki de...
SilE canım mis gibi sayfa sayfa yazıyosun işte. Tutup da "yazar olmadığım icin belki de..." demen de bir hoş olmuş hani :)
YanıtlaSilYazarlık=sayfa sayısı 😊
Sil