Çoktur boşlamıştım blogu.. Takip edenlerden özür diliyorum bu nedenle..
Geçen süreçte hem çok şey oldu hem de hiç bir şey.. Ülke yine karışık.. Yine insanlar ölüyor, ayağa kalkıyoruz, yürüyoruz, ağlıyoruz, dertleniyoruz, unutuyoruz.
Hayatıma gelince; yine yanlış insanlara güveniyorum, yine aldatılıyorum, yine üzülüyorum, biraz daha zor olmakla birlikte unutuyorum.
Dedemi ebediyete uğurladık.. Bir süre geçti üstünden. Az bir süre. Hafızam kötü olayları anında sildiği için o tarihi anımsayamıyorum. O gün aklımın, kalbimin almadığı o manzaraları da unuttum.
Sevgilimden ayrıldım. Şimdi biraz zorluyor ama daha öncekiler gibi onu da unutacağım biliyorum.
Hayat hafızamızın bize oynadığı küçük oyunlar mı? diyorum, Çanakkale boğazının kenarında oturup yazarken bunları...
Rüzgar saçlarımla birlikte tüm düşünceleri ve sıkıntıları uçuruyor.
Serin soluğunu ensemde hissederken kulağıma fısıldıyor:
bak, bunu da unutmaya başladın bile..
