yirmilik diş sendromu

dün yirmilik dişimi çektirdim. bir işe yaramıyordu. işlevi yoktu ama yanağımı parçalayıp kanatmaktan geri kalmıyordu.sonra o gün geldi ve doktora gittim. benden ayrılması otuz saniyeden kısa sürdü sanırım. bu kadar kolay olacağını tahmin edemezdim. hep korktum halbuki o andan.
şimdi diş karşımda öylece duruyor. bilgisayarın üstünde... belki de dişçide bırakmalıydım. yapamadım. artık ağzımda yeri yok. atamıyorum da.. dişi hayatımdaki insanlarla özdeşleştirdim. gereksiz varlıklarıyla huzursuzluk veren...

peki ben kimin yirmilik dişiyim?

kim bilir varlığımdan rahatsız olan ne çok kişi var...

onlara gelsin bu şarkı.