Kanundan kaçma çabalarına rağmen, yakalandığı an duyduğu bu iki cümle muhakkak ki bir suçlu için korkuyu ve mahkumiyeti ifade ederdi...
Sanırım bu bizler için geçerli değil... Aldatmanın, sevgisizliğin, küçümsemenin suç sayılmadığı bir dünya bizimkisi...
Bunun için olacak ki; şimdilerde sıklıkla "ellerimizi yukarı kaldırıp koşulsuz teslim olabildiğimiz yakınlarımız kaldı mı?" sorusunu yinelerken buldum kendimi...
Belki... Ama bugüne kadar yaşadığım bi çok şey, bunun gerçek olabileceğine olan inancımı zedeledi.. Öğrendim ki yaş ile doğru orantılı büyüyor içimizdeki güven eksikliği...
Yine de hayal etmeden, heba edemem aldığım her bir nefesi...
Onun için umudumu taze tutmaya çabalarken; tekrar ediyorum içimden: Yine de ne tatlı, ne sıcak olurdu ellerim havada, gözlerim kapalı, içimi kaplayan güvenle ona teslim olma hissi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder