Gözlerinizi kapatıp dinlemenizi tercih ederim..
Hayatta duyduğumuz en acımasız eleştiriler; çığlıklar halinde kuytularımızdan yükselen iç seslerimizdi...
Çok yorgunum...
Ben biliyorum... Acıyorum.. Kanıyorum.. Kimsenin duyamadığı çığlıklarıma boğuluyorum...BEN BİLİYORUM.
Ezgi yanlış tercih insanı oldu hep...
Ama neredeyse salak denilecek zekaya sahip olan ben, nasıl oldu da bu kadar çok kötülüğü etrafıma çekebildim..
Çok yorgunum...
Evet ben kendime kızdım... Küstüm kendime.. Hayatta en sevmediğim insan oldum ben... Ama istesemde kurtulamam ki.....
Yeni bi şans istiyorum... Son bi şans......
 |
| Oysa uzanmış ağaçların arasından gökyüzünü seyrederken UMUTLARIM vardı.. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder