okuldan çıkıp akşam yemeği için alışveriş yapmış, eve dönmüştük. Daha eve varmadan başım ağırlaşmaya başlamıştı ve sonrasında da o muazzam baş ağrısı buldu yine beni.
malum, diyetteyim.. Sağlıklı beslenme mevzusu yüzünden aldığımız karnabaharı pişirmek üzere yıkadım. Aldığımız bir elin dörtte bir buçuğu büyüklüğündeki tavuğu dilimledim, sonra soğan, baharatlar derken pilavı da pişirdim. Yemeye koyulduk.
yaparken doyuyor insan derler ya, baş ağrımdan mı yaparken doyduğum için mi bilinmez pek yiyemedim. Yemeğin ardından bulaşık, etrafı toparlamak derken yorgunluktan parmağımı kıpırdatacak halim kalmadığını anladım. Oysaki okula gidip keman ve piyano çalışacaktım. Olamadı..
yaklaşık bir hafta önce mutfağın balkondan bozma kısmında oluşturduğum huzur köşeme çöktüm deyim yerindeyse.. Bi on dakika kadar sessiz oturup perdeleri izledikten sonra ilacımı alıp uykunun yolunu tuttum.
erkenden uyumanın benim açımdan en olumsuz yanı gece saatlerinde uyanıp bir süre uyuyamamak.. Yani önünde sonunda sabah uykusuz kalkıyorum.
bu gece saatleri benim için ayrıca sıkıntılı geçiyor. Sürekli iç hesaplaşmalar içerisindeyim. Yapmam gerektiğine inanıp yapamadıklarım veya sürekli yeni tasarılar içinde olmam ayrıca yoruyor beni.. Eskiden gece düşünüp planlar yapmanın iyi bişey olduğunu zannetsem de tecrübelerim bunun boşuna kafayı yormaktan başka bi işe yaramadığını öğretti bana..
tasarılar yapılırken insan hep olumlu yönde değerlendirmelerde bulunuyor. Oysa gerçek hayat hiçbir zaman düşündüğümüz gibi ilerlemiyor. Hani çocukken iskambil kağıdından kaleler yapardık da en ufak titreşimde, rüzgarda yıkılırdı. İşte planlar bana öyle geliyor artık...
Benim hayatım boyunca önüme çıkan en büyük engelim sağlığım oldu mesela.. Daha doğum anında başlayan felaketler silsilesi.. Çocukluk döneminden tut bugüne.. Ben hep yaşıtlarımın ihtiyarı oldum bu yüzden. Onlara ayak uydurabilmek için çok çabalamam gerekiyordu bu yüzden ve genelde de uyduramıyordum zaten... Bu durum hayatın içinde olabilme şansımı elimden alıyor bana da kenarda olan biteni izlerken hayaller kurmak, plan yapmak kalıyordu.. Gerçekleştirmenin güç olduğu planlar...
piyano, keman, gitar eğitimi alabiliyorum şu an.. Hayatım boyunca hep hayal ettiğim, istediğim birşeydi bu.. Ama izin vermiyor işte sağlığım bunu hakkıyla yerine getirmeme. Bu enstrümanları çalabilmek için başlarına geçtiğimde vücudumda oluşan ağrılar duvar gibi çıkıyor karşıma.. Üstelik aldığım ilaçlara rağmen hafiflemeyen ağrılar.. Sürekli kendimi zorlamak zorunda olmaktan yoruldum belki de bilmiyorum.
hafiften uykum geldi galiba.. Herkese iyi geceler....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder