sıradan

bizim bu yakınlardaki camiinin hocası ezan okumayı pek beceremiyo..

hani üniversite öğrencisi oldum ya bunca yıldan sonra, hani çok hayallerim vardı, her şeyi yapabilecek kudrette hissediyordum ya kendimi. Hah, işte onların hepsi yalan oldu..

koskocaman bir dönem bitti, tatili de yedik, şimdi yeni bir dönem başlıyor.

kendime itiraf etmekten de hiç keyif almıyorum ama Çanakkale genel olarak fiyaskoydu benim için en azından ilk dönem için kesinlikle böyle olduğunu söyleyebilirim. Hayatıma giren bir iki kişi dışında mutsuzluğuma mutsuzluk eklemekten başka bi işe yaramadı hiç birisi.. Halbuki çok zor koşulları atlatıp gelmiştim ve burada daha mutlu olabileceğim konusunda kuvvetli bi inanca sahiptim.

sonuç olarak onbeş tatili çanakkalede evimde tek başıma geçirdikten sonra, kafamı, hislerimi dinledikten sonra da diyebilirim.. Bir takım isteklere kavuştum. Pek karar almak gibi gelişmedi. İçimden gelen hisler.. Şimdilik iyi gibi geliyor içimden yükselenler.. Umarım beni olumsuz etkileyen insanlardan uzak durmayı-durmalarını sağlayabilirim..

hayata devam etme zorunluluğu sürekli plan, program ve istekler içinde olma durumunu da beraberinde getiriyor..

böyle işte.. Kendimle konuştum biraz okuyanlar kusura bakmasın.