Şarabım Kankırmızı

Doluca, Boğazkere-Öküzgözü

Akşam üstü yaşadığım sinir harbinden sonra kendime güzel bir şarap ziyafeti çekme kararı aldım... Önce hızlı ve hırslı adımlarla yürüyüp migrostan şarabımı ve uykusuzumu aldım...

Bu yaşa gelince kendi kendine de sevişebilmeyi öğrenmeli insan... Nede olsa yalnız kalmak an meselesi bizler için...



Bu noktada bi şarkıya ihtiyacım var....

39 Numara 

Şarabımı aldıktan sonra ayaklarım beni denize götürdü..

İnsanı Hayata Bağlayan Ağaç'ın Dalları

Oturduğum yerde hayattan ne kadar sıkıldığımı düşünmeye başlamıştım...Gökyüzüne bakana kadar...

O andan itibaren hiç sıkılmadım...

Batan Güneş

Sonra da Deniz'e, batan Güneş'e baktım.. Sanırım Gemlik'in tek sevdiğim yanı onlardı... Akşam serinliği çökmüştü havaya.. Ama güneş alabildiğine büyük, alabildiğine turuncu seyahat etmekteydi Batı'ya...

Ne yazık... Sizler benim gözlerimle göremediniz... Deniz kurşuniydi.. Güneş yusyuvarlak turuncu... Gökyüzüyse tuvale dönüşmüştü sanki... Pembenin - mavinin tonları birbirine geçmiş kaynaşmışlardı...

Sonra sonra farkettim.. Denizin içindeki koca dubayı... Suya batıp batıp çıkıyordu... Ne tam içinde nede dışında...Yarıya kadar yosun tutmuştu... Her dalgada sallanıyor, suyun dibine batıyordu.. Ama her seferinde tekrar su yüzüne çıkıyordu... Nedense kendim gibi gördüm o dubayı.. Uzun uzun seyrettim... Sonra da ağladım.. Ama çok azcık...

Balıkçı Teknesi

Bi an oturduğum yerden kalktım... Denizi takip ederek yürümeye başladım.. Her yanı balıkçı tekneleri sarmıştı... Şarabımla o teknelerden birinde hayal ettim kendimi.. Bu akşamdan küçük bi hatıra kalsın istedim.. O tekneyi de çektim.. İşte o...

Bu akşam eskilerden gidiyorum.. Biraz da saksafon çekiyo sanırım... Bu şarkıları her dinlediğimde içimdeki ihtiyar yorumu yapıştırıveriyo: Şimdilerde yok böyle şarkılar.. Sonra şimdilerde olmayan şeylerin listesi uzayıp gidiyo aklımda...

Keşke diyorum...
Sonra ne zaman diyorum...

Ne zamandır aşık olmayı bıraktık..
Ne zamandan beri dostluklarımızı unuttuk..
Ne zamandır komşularımızdan bihaberiz...
Ne ara bu kadar bencilleştik..
Nasıl bu kadar yalnızlaşabildik...

Bu yazıyı bu şarkıyla sonlandırmak istiyorum...

Herkese iyi geceler....