Dünya, güneşe diğer yanağını uzattı.. Biz karanlığa ve hüzne boğulurken, O'nun ışınları sıcacık bir öpüş gibi diğerlerinin üzerinde artık...
Şimdi Hüzünlü Hisler Mevsimindeyiz...
Tıpkı sevgiliden ayrılmış gibiyiz...
Sabahlara içimizdeki hüzün vurduğu için bu kadar karanlık gökyüzü...
Hepimizin gözyaşları, bulutların toparlayıp üstümüze saldıkları..
İçimizde kopan fırtınalardan kaynaklanıyor esen yel...
Deniz yüreğimiz gibi kabarık, dalgalı..
Terk edildiğini anlayan ağaçlar bile artık çırılçıplak kaldı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder